دوباره متون کهن را بخوانیم.

گزیده ی تاریخ جهانگشا

پاره ی یکم

ستایش خدا و پیامبر

سپاس و ستایش ویژه ی خداوند است؛ خدایی که ستارگان از پرتو روشنی و پاکی او می درخشند و فلک گردان به فرمان او پابرجاست.

پرستش فقط شایسته ی اوست.

خواستن از جز او خوشایند نیست.

او از نیستی و هیچ هستی می آفریند و هستی را نیست می کند.

آنان را که خوار و حقیر شمرده می شوند او بزرگ و ارجمند می کند

و کسانی را که گردنکشی و ادعای سروری می کنند از پا می اندازد.

پادشاهی تنها زیبنده ی اوست.

خدایی شایسته ی اوست.

بزرگی و بزرگ منشی از درگاه خداوند بخواه.

هر چیزی جز او ظاهری زیبا و فریبنده و هوس آلود است.

هر که از روی نادانی جز خدا را برگزید به ناچار آسیب انتخابش را دید.

تمام هستی و هر آن چه که وجود دارد به نام او هست شده است.

نیک و بد و سود و زیان همه از اوست.

و درود بر آخرین پیامبر و پیشروی پیامبران پیش از خود، پیامبری که هر بند و گره دشواری را می گشاید و پند و سخنان آموزنده می آموزاند.

راه را به گمراهان نشان می دهد و گناهکاران امّتش را شفاعت می کند.

او فرستاده برای انسان ها و جنّیان است تا مردمان را به روز واپسین جزا آگاه کند.

نام او در تمام زبان ها ستوده است و هر گوشی ندای او را شنیده است.

و هم چنین درود بر یاران برگزیده و نزدیکان نیکو خصال او تا زمانی که آب و باد و خاک و آتش در کار آفرینش هستند و گل بر شاخه های سبز می روید و در کنار خار می بالد. 

سيده عالمه میرشفیعی، کارشناس آفرینش های ادبی

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مازندران