اسم من «متفاوت» است. من رنگ‌وارنگم. پاهایم بزرگ اند. دوست دارم بستنی یخی موزی بخورم، آن هم وقتی روی کله‌ام ایستاده‌ام.

دوستانم مرا مسخره می‌کنند و من هم حسابی دلخور می‌شوم. مادرم به من می‌گوید که دست انداختن دیگران درست نیست. من متوجه می‌شوم که خندیدن با دیگران خوب است ولی خندیدن به دیگران (دست انداختن دیگران) آنها را می‌رنجاند. من یاد می‌گیرم که در مقابل این افراد چه رفتاری از خودم نشان دهم.