او خود بر این باور بود که برای کودک درون خود و همه انسان هاست که داستان می نویسد و داستان هایش برای همه ی کودکان ۸ تا ۸۰ ساله است. انده تنها نویسنده کودکان نیست و برای بزرگسالان نیز آثاری دارد.

میشل انده در سال ۱۹۲۹ در گارمیش آلمان زاده شد. او در یک خانواده هنرمند در مونیخ بزرگ شد. او تنها فرزند نقاش سورئال، ادگار انده بود و دوران کودکیش را در میان نقاشان، مجسمه سازان و نویسندگان و بحث های پر شور آن ها درباره ادبیات، هنر و فلسفه گذراند. میشل نخست به سوی شعر و تئاتر کشیده شد و به عنوان بازیگر و منتقد فیلم و نمایشنامه نویس کار کرد. "جیم  دکمه و لوک لوکوموتیو ران" نخستین کتاب او برای کودکان بود که در سال ۱۹۶۰ نوشت. این داستان  جایزه ادبیات کودکان آلمان ۱۹۶۱ را برای او به ارمغان آورد و او را بر آن داشت تا نویسندگی برای کودکان را برگزیند. در میان آثار گوناگون انده از داستان، شعر و نمایشنامه، دو رمان "مومو" و «داستان بی پایان» برجسته هستند و از سوی کودکان و بزرگسالان بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. مومو در سال ۱۹۷۲ نوشته شده است و دیستوپیای ( پادآرمان شهر) طنز آمیزی است که با عناصر فانتزی ترکیب شده است. این داستان در سال ۱۹۷۴ بار دیگر جایزه ادبیات کودکان آلمان را از آن انده کرد.

آثار انده را می توان ترکیبی سورئال از واقعیت و فانتزی دانست. داستان های او خوانندگانش را به تعامل فرا می خواند. جهان داستان هایش اغلب آینه ای از واقعیت های دنیای امروز است که با کمک فانتزی مشکلات ناشی از تکنولوژی دنیای مدرن در آن ها آشکار شده است. در داستان های او شادمانی و تخیل، چاره ای برای عقل گرایی و متریالیسم دنیای مدرن است.

کتاب های میشل انده به بیش از ۴۰ زبان ترجمه شده اند و بیش از ۲۰ میلیون نسخه از آن ها به فروش رسیده است. از آثار او برای پویانمایی، اپرا، نمایش و کتاب های گویا نیز اقتباس شده است.

میشل انده در سال ۱۹۹۵ بر اثر سرطان معده در گذشت.