او استاد ریاضیات کالج کرایست‌چرچ در دانشگاه آکسفورد، فرزند خانواده‌ای از طبقات بالای جامعه و افراد بانفوذ شمال انگلستان، دارای رگه ایرلندی و وابسته به دو طبقه اصیل نظامی و مذهبی بود. وی تدریس در آکسفورد را از ۱۸۵۵ آغاز کرد و تا ۲۶ سال بعد ادامه داد. 

او استادریاضیات کالج کرایست‌چرچ دانشگاه آکسفورد، کشیش، عکاس و نویسنده انگلیسی بود. 

آلیس در سرزمین عجایب (۱۸۶۵) و آن‌سوی آینه (۱۸۷۲) آثار معروف او هستند  آثار او عمیقاً در فرهنگ امروزی جای گرفته و بسیاری از هنرمندان را تحت تأثیر قرار داده‌است.

آلیس در سرزمین عجایب" اولین داستانی که به شکل ویژه برای کودکان شکل گرفته است، بی آنکه ردی از آموزش و طرح اصول اخلاقی در آن دیده شود و راز ماندگاری آن نیزهمین است.

 داجسن در سال ۱۸۵۴ با رتبه سوم در فلسفه و تاریخ باستان و رتبه اول درریاضیات از کالج کریس چرچ دانش آموخته شد و درسال ۱۸۵۵ کمک کتابدار کالج کریس چرچ شد و شروع به تدریس ریاضیات کرد. در این زمینه آثاری از او منتشرشده است که با ارزش‌ترین آنها "اقلیدس و رقبای مدرن او" (۱۸۷۹) است. چارلز داجسن در ۱۸۵۲ با عکاسی آشنا شد.

عکاسی، نوآوری هیجان انگیزی بود که به او این امکان را می‌داد که با بعضی از مشهورترین افراد زمان خودش آشنا شود. عکس‌های داجسن هم اکنون به عنوان نمونه‌های فوق العاده ای از عکاسی سده ی نوزدهم به شمار می آیند. داجسن در برخورد با بزرگسالان خجالتی بود وبیشتر دوستان او را کودکان تشکیل می دادند.

هری، لورینا، آلیس و ادیت، فرزندان خانواده لیدل، رئیس کالج کریس چرچ، اولین دوستان کودک او بودند. خانواده ی لیدل سرگرمی های پرخرجی داشتند و عکاسی به او امکان دسترسی به درون زندگی خانوادگی آنها را داد و به این ترتیب داجسن بخشی از زندگی کودکان خانواده لیدل شد. داجسن داستان "آلیس درسرزمین عجایب" را در سال ۱۸۶۲ برای لورینا، آلیس وادیت آفرید و آلیس از او قول گرفت آن را برایش بنویسد.

داجسن نوشتن ماجرای"آلیس درسرزمین عجایب" را در فوریه ی ۱۸۶۳ به پایان رساند و سپس نسخه ای را با ۳۷ طراحی از خودش در نوامبر ۱۸۶۴ به آلیس هدیه کرد. این نسخه را آلیس در ۱۹۲۸ زمانی که بیوه بود به حراج گذاشت و آ. اس. دبلیو. روزنباخ اهل فلوریدا آن را خرید و بعد از دست به دست گشتن‌های فراوان در سال ۱۹۴۸، گروهی از دوستداران آمریکایی "برای تشکر از مردمان مقاومی که برای مدت طولانی در برابر هیتلر ایستادگی کردند" آن را به موزه ی بریتانیا اهدا کردند.