درخت ها، باز هم با اتفاقی تکراری

کار همیشگی شان، 

نوشته های تکراری از درختانی

که روبروی تو دست بالا برده اند

و جوانه را با وجودی از تکرار

به تعظیم کشانده اند.

چقدر نوشته هایم تکراری اند!

ای هشتمین سرو شرق!

در پوست خود نمی گنجم

گاهی این را می گویم:

که لابه لای نهال های بی پناه، سرو شرق ایستاده 

ومن، زیر سایه ی آن

 به صدای نقاره ها گوش می دهم...