موسیقی اصیل ایرانی برای کودکان
سال‌ها پیش در امور تربیتی، آن موقع که محلی برای فعالیت‌های هنری دانش‌آموزان بود، گروه سرودی هم بود با سرپرستی آقای «محمدی‌زاده» که اهل دزفول بود و در اندیمشک تدریس می‌کرد.
ایشان در مقاطع راهنمایی معلم هنر بچه‌ها در زمینه خوش‌نویسی، نقاشی و سرود بودند و اندوخته‌های خود را در اختیار بچه‌ها می‌گذاشتند...
خلاصه آن روزها، خود امیدی شده بود تا بتوانم در گروه سرود، به موسیقی گرایش پبدا کنم.
حوالی سال‌های 61-1360 در آن گروه، استادی سنتور و قانون می‌نواخت که شاگردی‌اش را مغتنم شمردم.
استادم زنده‌یاد مسعود نوایی مقدمه‌ای را بر روی یکی از کارهایی که آقای محمدی‌زاده، برای سرودی به لهجه لری و دزفولی با عنوان (مونوتو، هردو، براریم، لرو دسپیلی، نداریم) گذاشتند، که برایم خیلی جذاب بود.
به ویژه که خود نیز در کنار استاد، به نواختن سنتور، در این سرود همکاری داشتم.
خیلی دوست داشتم به پاس حرمت نهادن به این دو معلم دلسوز (که اگر نبودند شاید امروز این اثر نیز به وجود نمی‌آمد) این مقدمه را برای سرودی با عنوان «وقتی که نان گران است» تنظیم کنم و در این اثر بیاورم.
آنچه که امروز به زبان موسیقی بر روی اشعار افشین علا نوشته‌ام، نتیجه همت بلند آقای رحمانی است که با صبوری جذبم کرد، پدرانه، درس‌ها به من آموخت و با نگاهش، فردا را نشان داد.
باسپاس ـ حسین پرنیا
«به یاد کانون» از دو لوح فشرده (CD) باکلام و ‌بی‌کلام تشکیل شده و به همراه بخش (معرفی سازها) تار، عود (بربط)، سنتور، دف، ویلن، کمانچه و نی منتشر گردیده است.