او که نهمین فرزند از ۱۰ فرزند یک خانواده‌ی بافنده بود،  با این‌که خانواده‌اش امكانات مالي خوبی نداشتند، امکان تحصیل را برای «جیمز» فراهم کردند.او در سال 1885 به لندن رفت و کار ادبی‌اش را آغاز کرد. «بری» چندین داستان کوتاه و مقاله نوشت اما موفقیت چندانی به دست نیاورد. او بعدها داستان‌های بلندی نوشت که مورد استقبال قرار گرفت.

بری آرزو داشت كه نویسنده شود ولی به اصرار والدینش دانشگاه رفت و در آنجا با تئاتر آشنا شد. تئاتر اندیشه های روشنفكرانه ی او را شكوفا كرد. در ۱۸۹۴ بری با مری انسل هنرپیشه ازدواج كرد، اما این ازدواج دیری نپایید. در طول این سال ها بود كه او  قصه های "پیتر پن" را برای خوشنود ساختن فرزندان دوستش، لیوین دیویس نوشت.

مرگ برادر بزرگترش دیوید، هنگامی كه جیمز فقط شش سال داشت تاثیر چشمگیری در زندگی جیمز گذاشت. مادرش هرگز از غم مرگ پسرش رهایی نیافت. جیمز كه تصور می كرد دیوید پسر مورد علاقه ی مادرش است كوشش می كرد جای او را در قلب مادرش بگیرد. تاثیر روانی رابطه ی جیمز با مادرش و نیازش به پذیرش از سوی مادر، در زندگینامه ی مادرش كه او در سال ۱۸۹۶ منتشركرد، دیده می شود. شاید به این سبب كشف هویت زنانه از مشخصه های آثار اوست و طردشدگی و جاودانگی از درونمایه های همیشگی نوشته هایش.

«جی. ام. بری» ۴۲ساله بود که برای اولین‌بار شخصیت پیتر پن را در کتابی به‌نام «پرنده‌ی سفید کوچک» در سال ۱۹۰۲ میلادی خلق کرد. او شخصیت پیتر را براساس برادر بزرگ‌ترش «دیوید» نوشت؛ پسری که هرگز بزرگ نشد. دیوید یک‌روز قبل از تولد ۱۴سالگی‌‌اش براثر سانحه‌ای در اسکیت‌روی‌یخ درگذشت. بری، سال ۱۹۰۴ میلادی، نمایش‌نامه‌ی مستقلی را بر اساس شخصیت پیتر پن به نام «پیتر پن؛ پسری که نمی‌خواست بزرگ شود» نوشت و همین نمایش‌نامه، سرآغاز محبوبیت پیتر پن و خلق ماجراهای بعدی این شخصیت بود.

«تامی احساساتی» و «تامی و گریزل» داستان‌های بلند و «خیابان کیفیت» و «کرایتون ستودنی»نمایش‌نامه‌هایی هستند که در کنار رمان «پیتر پن» باعث شهرت «بری» شدند. 

درباره‌ی زندگی جی.ام.بری، کتاب‌ها و فیلم‌های بسیاری نوشته و ساخته شده‌اند. یکی از معروف‌ترین این آثار فیلم «در جست‌و‌جوی ناکجاآباد» با بازی «جانی دپ» در نقش جی.ام.بری به کارگردانی «مارک فوستر» است. این فیلم داستان زندگی جی.ام.بری و نگارش نمایش‌نامه‌ی پیتر پن است.

جیمز ماتیو بری در ۱۹ جون ۱۹۳۷ در اثر بیماری ذات الریه در گذشت و در زادگاهش به خاك سپرده شد. او تمام دارایی خود به جز آنچه را كه پیشتر به بیمارستان سپرده بود، به دفتردار خود سینتیاآسكوایت بخشید. سازمان ملی اسكاتلند خانه ی پدری اش در خیابان بریکین را به عنوان موزه سرپرستی می کند.