پیرو قراردادی که در سال 1371 بین سازمان میراث فرهنگی و پرویز بهزاد (پسر استاد حسین بهزاد) منعقد گردید تعداد 289 اثر از آثار استاد حسین بهزاد "مینیاتور" در اختیار سازمان میراث فرهنگی قرار گرفت و مقرر گردید موزه‌ای با نام "موزه‌ی استاد بهزاد" جهت حفظ، نمایش و پژوهش درآثار این هنرمند گران‌قدرافتتاح گردد. به همین جهت ساختمانی در مجموعه 110 هکتاری سعدآباد در نظر گرفته شد که این بنا در اواخر دوره‌ی قاجار ساخته شده‌است و در دوره‌ی پهلوی اول با نام "کاخ کرباسی" دفتر کار و استراحتگاه پهلوی اول در سعدآباد بود و در دوره‌ی گذشته به عنوان اقامتگاه تابستانی رضا پهلوی از دوره کودکی تا نوجوانی با نام "کاخ ولیعهد " مورد استفاده قرار می‌گرفت. این بنا پس از انقلاب، به مکانی جهت گردآوری وسایل برخی از کاخ‌ها تبدیل شده بود تا در سال 1372 پس از انتخاب و تغییر کاربری آن جهت تبدیل به موزه‌ی بهزاد، با ایجاد تغییرات در فضای داخلی رسما در 28 اردیبهشت 1373 به مناسبت صدمین سالگرد تولد استاد حسین بهزاد در روز جهانی موزه‌ها افتتاح گردید. این موزه از سال 1385 به دلیل تغییر در سیستم تاسیساتی و الکتریکال ساختمان و نیز انجام برخی مرمت‌های لازم و مقاوم سازی بنا تعطیل شد و از سال 1391 با شرایط بهتر و رعایت برخی از استانداردهای موزه‌ای مجددا به فعالیت خود ادامه داده‌است. هم چنین این موزه در سال 1391 از سوی ایکوم (شورای جهانی موزه‌ها) در بخش "تلاش برای بقا" موزه نمونه شناخته شد و مورد تقدیر قرار گرفت.

ویژگی‌های سبک استاد حسین بهزاد:

هر چند که او معتقد به پیروی از سبک خاصی در نگارگری نبود ولی ابداعات و تغییرات ایجاد شده توسط او به وجود آورنده سبک خاص وی بود که در عین حال تاثیرگذار برآثار نگارگران هم عصر خود بوده‌است . 

این ویژگی‌ها عبارت‌اند از:

1. طرد چهره‌های مغولی و تبدیل آنها به چهره‌های کاملا ایرانی
2. رعایت اصول آناتومی در حدی که به فرم اصلی کار لطمه نزند
3. رعایت قوانین مناظر و مرایا ( پرسپکتیو) به صورت بصری
4. حذف ریزه کاری‌های اضافی و پرهیز از ایجاد شلوغی در طرح
5. تاکید بر طراحی و قدرت بخشیدن به خط با تند و کند کردن آن‌ها
6. نشان دادن حالات درونی و روحی افراد به وضوح
7. استفاده از رنگ‌های محدود و یا درجه بندی‌های یک رنگ در خلق آثار
8. استفاده از قلم گیری سفید بر زمینه تیره 
9. خارج نمودن اندازه آثار از حد یک کتاب و مطرح نمودن آن به صورت تابلویی مستقل
10. به کار گیری سوژه‌های جدید مانند به تصویر درآوردن چهره بزرگان علم و ادب و هنر و نیز ترسیم آداب و رسوم زندگی مردم