رضا از وقتی که دوست عزیزش علی را در بمباران اهواز از دست داده بود، غم بزرگی بر دلش سنگینی می کرد، چنانکه گاه حتی از بازوی قطع شده خودش هم یاد نمی کرد. روزی که برادرش عباس از جبهه برگشت و برای او از انتظار خود برای پیوستن رضا به دیگر مبارزان در راه دفاع از کشور سخن گفت، روح تازه ای در زندگی او دمیده شد. از آن روز به بعد… .