سال‌ها پس از حمله‌ی چنگیزخان مغول به ایران و زیر و رو کردن این کشور، یکی از نوادگان او به نام «ابوسعید»، فرمانروای ایران شد. او در دربار خود پهلوانی داشت که هیچ‌کس در پهلوانی و کشتی‌گیری به پای او نمی‌رسید.
از طرف دیگر، در خراسان پهلوان جوان‌مردی زندگی می‌کرد به نام عبدالرزاق که کار او کمک به مردم و دستگیری از بینوایان و ضعفا بود. دست تقدیر این دو پهلوان را رو به روی هم قرار داد و با پیروزی عبدالرزاق و به دست آوردن مقام امیری لشکر، جایگاه او را در دربار ابوسعید تثبیت کرد.