علی اکبر صادقی از ۵ سالگی کار نقاشی را آغاز نمود. دوران ابتدائی را با موفقیت به اتمام رساند ولی در دوره دبیرستان توجهش بیشتر متوجه نقاشی بود و به درسهای دیگر زیاد اهمیتی نمی‌داد. در همین دوران بود که در یک مغازه لوازم التحریر به خاطر این که وسائل نقاشی می‌فروخت، به عنوان شاگرد شروع به کار کرد. در همین دوران در فعالیت‌های نمایشی دبیرستان نیز فعال بود و کار دکور صحنه و گاهی نیز گریم بازیگران را انجام می‌داد.

در دوران دبیرستان زیر نظر آواک هایراپتیان نقاشی آبرنگ را آموخت. در سال ۱۳۳۷ در دانشکده هنرهای زیبای هنرهای زیبای دانشگاه تهران تحصیل خود را ادامه داد. سپس در سال ۱۳۳۸ سبک ویژه‌ای را در هنر ویترای یا شیشه‌بند منقوش با حال و هوای سبک ایرانی ابداع کرد. او سال‌ها به شیوه‌های گوناگون در زمینه‌های مختلف نقاشی همچون ساختن پوستر فیلم، گرافیک تبلیغاتی، طراحی بسته بندی و جلد کتاب کار کرد.

شاهنامه اثر علی اکبر صادقی

صادقی پس از پایان تحصیل از دانشکده هنرهای زیبا به پیشنهاد کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دست به ساخت چند فیلم نقاشی متحرک زد. وی فعالیت هنری را سال ۱۳۵۰ در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با فیلم نقاشی متحرک به نام «هفت شهر» آغاز کرد و برای این سازمان چند کتاب را تصویرسازی کرد. او در این هنگام در زمینه نقاشی متحرک، تصویرگری کتاب، نقاشی آبرنگ و رنگ و روغن چیره‌دست بود.

صادقی علاوه بر کارهای تصویری، چند کتاب هم برای کانون منتشر کرد. او همچنین در تهیه چند فیلم برای کانون شرکت داشت که در آنها از شیوه خاص نقاشی خود بهره گرفت. این فیلم‌ها در جشنواره‌های جهانی مورد استقبال فراوان قرار گرفت و ۱۵ جایزه را از آن خود نمود. او همچنین ۴ جایزه بین‌المللی برای تصویر گری کتاب نیز دریافت کرد.

در سال ۱۳۵۶ صادقی فیلمسازی را به کلی کنار گذاشت و به نقاشی به سبک سورئالیسم روی آورد و در سال ۱۳۶۷ پس از سالها دور بودن از نقاشی آبرنگ آن را از سر گرفت. صادقی کارهای اولیه نقاشی‌اش را با آبرنگ انجام داد ولی از زمانی که وارد دانشکده هنرهای زیبا شد، استفاده از رنگ روغن را در کارهای تصویری خود آغاز کرد.

جایزه اول تصویرگران کتاب آسیا در سال ۱۹۷۸ برای کتاب «عبادتی چون تفکر نیست»، جایزه اول جشنواره لایپزیک در سال ۱۹۸۰ به عنوان زیباترین کتاب پیروزی و جایزه اول گرافیک برای بهترین تصویر گری کتاب سال تهران در سال ۱۳۶۸ از جمله جوایزی است که صادقی دریافت کرده است.

او با سمت داور در دوره ششم و هفتم جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان نیز شرکت داشته است.

صادقی در طول ۲۰ سال گذشته در زمینه‌های هنری فعال بوده است. در مجموع او در ۲۵ نمایشگاه انفرادی و گروهی در داخل و خارج از کشور شرکت داشته و ۷ کتاب از مجموعه نوشته‌های او به چاپ رسیده است.

شیوه کار او یک نوع سوررئالیسم ایرانی است که بر پایه شیوه نقاشی سنتی و قهوه‌خانه‌ای بنا شده است. او در نقاشی‌هایش از اساطیر و فرهنگ ایرانی بهره می‌گیرد. در بسیاری از کارهای اولیه صادقی حضور یک یا چندین سلحشور با پوشش‌های جنگاوران ایران باستان چشمگیر است. برخی از این جنگاوران چهره خود صادقی را دارند

علی اکبر صادقی در سال ۱۳۸۷ به عنوان چهره ماندگار کشور معرفی شد.

فیلم شناسی

هفت شهر ۱۳۵۰

گلباران ۱۳۵۱

من آنم که ۱۳۵۱

ملک خورشید ۱۳۵۲

رخ ۱۳۵۳

زال و سیمرغ ۱۳۵۶

ائتلاف ۱۳۸۴

تصویرگری کتاب

پهلوان پهلوانان ۱۳۴۹

عبدالرزاق پهلوان ۱۳۵۱

گردآفرید ۱۳۵۲

عبادتی چون تفکر نیست، سخنان حضرت محمد ۱۳۵۳

حقیقت بلندتر از آسمان، سخنان امام جعفر صادق ۱۳۵۳

مفرغ سازان ۱۳۵۳

باران، آفتاب و قصه کاشی ۱۳۵۳

فرزند زمان خویش باش، سخنان حضرت علی

شطرنج بازی کنیم ۱۳۵۴

مادر پیامبر ۱۳۵۵

سفرهای سندباد بحری ۱۳۵۵

آنها زنده‌اند، زندگینامه حضرت زینب ۱۳۵۶

با هم زندگی کنیم ۱۳۵۶

گذری به چهار محال و بختیاری ۱۳۵۶

آتش باش تا برافروزی، سخنان خواجه عبدالله انصاری ۱۳۷۵

پیروزی

هفت خوان رستم

فصل رسوم با عنوان چهارشنبه سوری

در بازی‌های آسیایی

نمایشگاه‌های انفرادی

گالری شهر لاشودوفوند ـ سوئیس ۱۳۶۷

نگارخانه سبز ـ تهران ۱۳۶۸

نگارخانه سبز ـ نقاشی‌های آبرنگ ـ تهران ۱۳۷۰

نگارخانه سبز ـ نقاشی‌های آبرنگ ـ ایران سرزمین مهر، بخش اول ـ تهران ۱۳۷۱

نگارخانه سبز ـ نقاشی‌های آبرنگ ـ ایران سرزمین مهر، بخش دوم ـ تهران ۱۳۷۱

نگارخانه سبز ـ نقاشی‌های رنگ روغن طراحی ـ تهران ۱۳۷۱

نگارخانه سبز ـ نقاشی‌های آبرنگ ـ تهران ۱۳۷۱

نگارخانه سبز ـ نقاشی‌های آبرنگ ـ ایران سرزمین مهر ـ تهران ۱۳۷۲

نگارخانه سبز ـ نقاشی‌های آبرنگ ـ کرمان، یادوارهٔ حضور ـ تهران ۱۳۷۵

نمایشگاه فرهنگ و هنر ایران ـ نقاشی‌های آبرنگ و رنگ روغن ـ سوئیس ۱۳۷۵

نگارخانه سبز ـ نقاشی‌های رنگ روغن ـ تهران ۱۳۷۶

نگارخانه سبز ـ نقاشی‌های رنگ روغن ـ تهران ۱۳۷۷

گالری آریا ـ مروری بر آثار علی اکبر صادقی ـ تهران ۱۳۸۴