عبدالمطلب نذر کرده بود اگر خداوند به او ده فرزند پسر بدهد، به شکرانه‌ی این نعمت یکی از آنان را قربانی کند و چون خواسته‌ی او برآورده می‌شود قرعه به نام عزیزترین فرزندش درمی‌آید و او عبدالله را به سوی قربان‌گاه می‌برد. آمنه در حالی که به دوردست‌ها می‌نگرد و منتظر است تا فرزندش را پس از دو سال ببیند همه‌ی این‌ها را به یاد می‌آورد...