داستان به ترس‌های کودکان قبل از ورود به مدرسه می‌پردازد. ورود به یک محیط غریبه و ارتباط با افراد ناآشنا، کودکان را از دایره‌ امن‌شان دور می‌کند و این موضوع باعث ترس آنها می‌شود. خواندن این داستان برای کودکانی که در آستانه‌ی ورود به دبستان هستند، می‌تواند به آنها کمک کند که با ترس‌هایشان کنار بیایند و با آرامش خاطر بیشتری برای ورود به دبستان آماده شوند.

مینی دختر لاغری است که قدش از تمام هم سن و سال‌هایش بلندتر است. او امسال به کلاس اول می‌رود. مینی برای انتخاب مدرسه‌اش مجبور می‌شود قرعه‌کشی کند و قرعه به نام مدرسه اشنک می‌افتد. برادرش موریتس که دو سال از او بزرگ‌تر است هم در این مدرسه درس می‌خواند.

مدرسه اشنک دو معلم کلاس اول دارد، خانم اشتار و خانم اسمکال. موریتس می‌گوید خانم اشتار خیلی سخت‌گیر است و خانم اسمکال حسابی بین بچه‌ها فرق می‌گذارد.

حالا دیگر مینی از ترس اینکه در کلاس اول را با یک معلم سخت‌گیر می‌گذراند یا با یک معلم بی‌انصاف، شب‌ها خواب ندارد. بدتر از آن این است که قرار است مادربزرگ برایش روپوش مدرسه بدوزد. روپوش مدرسه پر از چین و پاپیون و منگوله و پیلی و دکمه‌های براق، کابوس ترسناک‌تری است. هم‌کلاس شدن با بچه‌های ناآشنا هم به اندازه کافی برای مینی ناراحت کننده است مخصوصا اگر درباره قد بلندش اظهارنظر کنند.

مینی روز اول مدرسه، با راه‌حل موریتس توانست به جای روپوش دست‌دوز مادربزرگ، تی‌شرت و شلوار جین محبوبش را بپوشد. در مدرسه متوجه شد که امسال مدرسه سه کلاس اول دارد و اسم او در لیست کلاس (اول پ) نوشته شده. معلم این کلاس نه خانم اشتار سخت‌گیر بود و نه خانم اسمکال بی‌انصاف. حالا باید می‌دید معلم جدید نق‌نقو است یا بدجنس یا عصبانی یا اخمو یا بداخلاق یا ترش‌رو . مینی با خودش فکر کرد: «با این حساب، انگار سخت‌گیر بودن یا فرق گذاشتن بین بچه‌ها خیلی بهتر است».

مینی در کلاس جایی برای نشستن پیدا کرد. زنگ مدرسه که به صدا درآمد، خانم معلم هوبر وارد کلاس شد و چشمان مینی از تعجب گرد شد…