«ساشا زایچیک از شش سالگی، قوانین «پیش قراولان جوان شوروی» را آموخته است: «یک پیش قراول جوان، زندگی خود را وقف رفیق استالین، حزب کمونیست و ایدئولوژی کمونیسم می کند؛ او، رفیقی قابل اتکاست و همیشه مطابق با وجدان عمل می کند و حق این را دارد که از کمبودها و کاستی ها انتقاد کند.» اما حالا که بالاخره زمان پیوستن به پیش قراولان جوان و روزی که ساشا مدت ها انتظارش را کشیده، فرا رسیده است، همه چیز نادرست و مبهم به نظر می رسد. ساشا با گلوله ای برفی، عینک هم کلاسی اش را می شکند و به شکلی تصادفی، مجسمه ی نیم تنه ی استالین را در راهروی مدرسه خرد می کند. بدتر از همه ی این ها، پدرش که بهترین کمونیستی است که ساشا می شناسد، درست شب گذشته دستگیر می شود. این رمان تکان دهنده از یوجین یلچین درباره ی جهان در حال فروپاشی پسری 10ساله، داستانی استادانه در عین سادگی و با پیامی بزرگ است.»

بخشی از اثر:

«دیوارها نازک اند. بعضی از آن ها تا سقف بالا نمی روند. ما حتی اتاقی داریم که هوشمندانه قفسه هایی از کتاب های مربوط به استالین در آن چیده شده و همه خانواده ها در آن شریکند. استالین می گوید اشتراک در فضای زندگیمان، به ما یاد می دهد که به جای «من» کاپیتالیست، مانند «ما»ی کمونیست فکر کنیم. صبح ها اغلب، وقتی برای توالت صف می کشیم، سرودهای میهن پرستانه می خوانیم.»

.

.

«وقتی که کورکورانه نظر کسی دیگر را درباره ی درست و غلط زندگی خودمان قبول می کنیم، دیر یا زود، این امتناع ما از گرفتن تصمیمات می تواند باعث فروپاشی کل سیستم سیاسی، کل کشور و یا حتی کل جهان شود.»