آن شب هوا سرد و ابری بود و باران می بارید. خاله سلطان زیر کرسی نشسته بود و برای خودش جوراب پشمی می بافت. گربه تپلی خاله سلطان هم روی کرسی چرت می زد. خاله سلطان با خود گفت: بروم و کمی آب و علف به بز بدهم و بیایم. وقتی به طویله رسید، دید که بزش از سرما می لرزد. بز را بغل کرد و به اتاقش برد. نصفه های شب که بیدار شد کمی آب بخورد،‌دید که هیچ اثری از بزش نیست. با نگرانی همه خانه را جستجو کرد تا اینکه… .