پسرک این داستان، جست‌وجوی خود را به شیوه‌های مختلف ادامه می‌دهد تا آن‌که ناامیدی بر او چیره می‌شود، با این حال او همچنان در تقلای یافتن گم ‌شده است.

در میانه‌ این داستان می‌خوانیم: «پسرک روزی به خانه‌ پیرزنی رفت که اتاق‌هایش از پرنده پر بود؛ پر از بلبل، قناری، کبک، مرغ عشق. پیرزن گفت: ناامید نباش. شاید روزی پرنده‌ی تو هم به خانه‌ من بیاید.»