«شایدی» بانام اصلی «جس» دختری ۱۵-۱۶ ساله است که بیماری پیسی دارد و تمام بدنش لکه لکه است او که از خانه فرارکرده، فرزند نامشروع مادری معتاد است که در گذشته در سیرک کار می کرده است. مادر که از پس مخارج شایدی و دیگر بچه هایش برنمی آید او را از خانه بیرون می کند و شایدی به خیابان های نیویورک پناه می آورد.

شایدی همراه با «تومورو»، «خرمگس»، «رنگین کمان»، «جواهر» ، «اوجی» و «اشکی» گروهی به نام «آسفالتی ها» را که ۱۲ تا ۲۱ ساله هستند را تشکیل داده اند. هر کدام از آن ها به دلیلی از خانه فرار کرده و به خیابان ها آمده اند و هر یک قربانیان خشونت هستند که اکنون با دزدی، گدایی، فروش مواد مخدر و ... روزهای خود را سپری می کنند.

نوجوانان بی گناهی که برای به دست آوردن یک روز سرپناه یا یک لقمه نان هرکاری می کنند، اغلب روی روزنامه می خوابند و در روزهای سرد زمستانی در سطل های آشغال آتش روشن می کنند تا خود را گرم کنند. آن ها چاره ی دیگری جز بزهکاری ندارند. اغلب شخصیت های فرعی داستان همچون «بابی» نگهبان کتابخانه نسبت به این بچه ها بدبین و خشن هستند و به دنبال سوء استفاده از آن ها می گردند. اما برخی از بزرگسالان نیز با آن ها مهربان هستند، از جمله «آنتونی» کتابدار و یا برخی از رهگذرانی که به آن ها پول و یا غذا می دهند.