اردکي کوچک خود را در مکاني ناآشنا مي‌بيند. او هيچ کس رانمي شناسد. هيچ کس به زبان او حرف نمي‌زند. اردک به قدري احساس تنهايي مي‌کند  بالاخره کسي را شبيه به خود پيدا مي‌کند و از او مي‌پرسد: «شايد تو بداني من چه کسي هستم!»

یک راه براي آشنا شدن کودکان با محيط جديد و انس گرفتن با محیط، حضور کساني است که به آن‌ها شبيه‌تر و نزديک‌ترند. آن‌ها همچون واسطه‌اي راه را براي ارتباط هموار مي‌کنند. همچنان که اردک توسط دوست تازه‌اش با ديگران آَشنا مي‌شودو حتي وقتي باد دوستش را با خود مي‌برد، از تنهايي نمي‌هراسد. او ديگر آن محيط را به‌خوبي مي‌شناسد.