روایت1 : بَی‌دُو عروسک مورد علاقه دختر بچه‌ها بوده که در زمان‌های خیلی قبل با وسایل بسیار ساده‌ای آماده می‌شده است.  اسکلت این عروسک را دو چوب بسیار ضخیم از بدنه درخت بید تشکیل می‌داد و لباس عروسک از پارچه‌های مختلف (دانتر ، دندان موشی ، نخی و .....) بوده‌است.

جالب است بدانید که چشم و دهان عروسک به وسیله نخ مشخص می‌شده است. بچه‌ها با در دست گرفتن این عروسک و پوشیدن چادر خاله‌بازی می‌کردند. این بازی را در اصطلاح  بی‌دو بازی می‌گویند. به زبان لاری بی‌دو به معنی عروس بازی است. ( بی‌دو : عروس )

روایت 2 :  عروسک بَیدُولَکی : این عروسک در منطقه لارستان با استفاده از تکه‌های پارچه تهیه می‌شده ‌است. وسایل مورد نیاز برای تهیه عروسک دو تکه چوب، مقداری پنبه و پارچه بوده‌. از زغال برای کشیدن اجزای صورت استفاده می‌شده و حتی موی عروسک از موی شخصی که آن را می‌ساخته، تهیه می‌شد.

بچه‌ها هنگام بازی برای عروسک این گونه شعر می‌خواندند:

نی‌نی لکی         کنج طاقچه          لالا بکن تا خوابت آیو

علی شیر خدا فریادت آیو 

لالا لالا بکن که تُرَه اُندِه

گَلَی بابات لب ریخونَه اُندِه

لالا لالا بکن تا صبح وایو

غم و درد و بلا تَز دور وابو