این عروسک تاریخچه و پیشینه‌ی دقیقی ندارد و طبق تحقیقی که در این مورد از بزرگترها صورت گرفته است در زمان‌های قدیم که عروسکی برای بازی کودکان وجود نداشته‌است، این نمونه عروسک به دست مادرها و مادربزرگ‌ها در هنگام جشن و شادی و عروسی‌ها تهیه و استفاده می‌شد. این عروسک در منطقه‌ای از داراب به نام ساچون (محمدیه کنونی) و روستاهای هم جوار تهیه می‌شده و امروز نیز بعضی مواقع این عروسک توسط مادربزرگ‌ها برای نوه‌هایشان تهیه می‌شود.

وسایل لازم جهت ساخت عروسک:

5 قطعه تخته، سکه یا شیء گرد، پارچه جهت دوخت لباس های عروسک، مو (موی انسان) یا پارچه یا کاموای مشکی، پارچه سفید برای صورت عروسک.

طریقه‌ی ساخت عروسک:

 دو قطعه تخته به اندازه ی شانه را انتخاب می کنیم و انتهای تخته ها را سوراخ می کنیم و تخته ای به اندازه ی قد عروسک انتخاب می کنیم و با پارچه یا طنابی محکم این دو تخته را به هم وصل می کنیم. سکه یا شیء گردی را در قسمت سر عروسک به تخته وصل می کنیم و با پارچه ای سفید که بتوان روی آن را نقاشی کرد می پوشانیم بعد موهای طبیعی انسان یا در صورت موجود نبودن مو از پارچه یا کاموای مشکی برای موهای عروسک استفاده می کنیم و به آن وصل می کنیم. صورت را نقاشی کرده و چارقدی را که قبلاً تهیه کرده ایم روی سر عروسک می اندازیم. در بین تخته هایی که برای شانه های عروسک استفاده کرده ایم دو قطعه تخته به اندازه ی بلندی دست ها قرار می دهیم و قسمت بالای آن را که به شانه ها وصل می شود. می تراشیم تا به صورت گرد در بیاید و سوراخ می کنیم طناب محکمی را بین سوراخ های تخته ی شانه و تخته ی دست عبور می دهیم و گره می زنیم. نخ یا طناب محکم را هم به قسمت پایین تر دست وصل می کنیم. طوری که تا پایین لباسش آویزان باشد. برای این کار می توانیم ادامه ی نخی را که بین سوراخ ها عبور داده ایم استفاده کنیم تا هنگام کشیدن نخ و حرکت دادن آن دست های عروسک به راحتی تکان بخورد. لباس‌های عروسک را تنش می کنیم و دو دستمال را هم به نشانه ی رقصیدن عروسک به آستین لباس وصل می کنیم و می دوزیم.