خسته از راه می رسم و خستگی ام را روی چوب لباسی می اندازم

و از پنجره صبح را تماشا می کنم

و گوزن های پیر را

که از کوهستان عبور می کنند

با شاخ های پیچ در پیچ شان

دریاچه های زیادی در من می خروشند

کاش پرنده بودم

و روی پیچ شاخ گوزن ها می نشستم

هستی اسدیان فعلی/ گروه سنی د  

کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان  _مرکز شماره 2 خرم آباد 

بوی پرنده

مي خواهم دست هايم بوي پرنده بگيرند

بوي پرواز

زمين با من

هر صبح

پلک هايش رابلند مي کند

همه هرلحظه به تو سلام مي کنند

ماهي با حباب هايي که از دهانش ليز مي خورد

و ببر

با خميازه هايش خسته اش از شکار

و آهو

 بادويدنهايي که مردن رادوست نداشت

همه

از تومي گويند

ازتو

تو که ميان لحظه هاموج مي خوري..

نرگس خرميان   /گروه سنی ه   

کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان مرکز شماره 5 خرم آباد _لرستان