شام بود وآفتاب رفته بود .

حلقه زد

خیلی از فرشتگان به دور تو

ناگهان توبودی وغمی شگفت

ناگهان تو بودی و غم حسین (ع)

چون حریر ، دختری

روی دست های تو به خواب رفته بود 

ماه می گریست 

توصبور و پرشکوه 

با زمین سوگوار، گرم گفت و گو

....

...

...

ناگهان زمین صدف شد و 

دٌرّ کوچک برادرتو را گرفت .

                                                                     سودابه امینی