نقش می زنم 

یک فرشته‌ی سپید 

روی کاغذ ی کبود

روی دست این فرشته دختری 

طرح روی دامنش ستاره های سوخته 

آن طرف تر از فرشته 

                            توی طشت

می درخشدآفتاب 

کوه صبر

زینب است 

این که هاله های نور 

گردصورتش کشیده ام

من زنی شبیه او ندیده ام  

دورتر 

تازیانه ای به دست مرد زشت

                                        مرداهرمن،  

اشک می شود 

ناگهان بغض من 

و می چکد به روی کاغذ کبود؛

شعله می شود

 و می دود به سوی دشمن حسین(ع)