برگ‌های درختان

می‌رقصند

و درختانِ سرو

با نوازشِ‌ نرم باد

لبخندی لطيف می‌زنند

چشمانم را می‌بندم

تا زيبايي‌ها را بهتر ببينم

آسمان آبي بود

و صداي ترد برگ‌ها را گوش می‌كرد

آسمان گَرد خواب را

روي چشمان تابستان نشاند

تا دوباره بتواند

با لالايي برگ‌های زرد

كه در هوهوی باد

ترانه‌اي دلنشين می‌خوانند

به خواب برود

 و مهمان شب‌های مهتابی بشود