بزن لبخند و چشمت را به روی واژه ها وا کن

من کشتی نشین را هم سوار موج دریا کن

مرا مثل نسیمی در دل امواج خود اما

خودت را مثل مروارید در قلب صدف جا کن

به یاد بوسه های آبدار موج بر صخره

اناری بشکن و لب های خود را زیر و بالا کن

اگر چشم تو را افسانه می نامند ای دریا

به یاد چشم هایت خواب من را غرق رویا کن

چنین افسانه ای در خواب دیدن نیز ممکن نیست

برای دیدنم هر دم فقط امروز و فردا کن