1-تعدادی بازیکن مسلط به  شعر و شاعری در جمع نیاز است که سواد و حافظه شعری داشته باشند تا بازی مشاعره جور شده  و بازی شکل گرفته و ادامه یابد.

2- اولین  بازیکنان شعری را می خواند. با حرف آخر بیتی نفر اول می خواند،نفر بعدی یک بیت دیگر را شروع می کند. مثلا اگر حرف آخر بیت الف باشد می گویند : "الف بده".

3-اگر  کسی شعر تکراری بخواند یا مثلا دو مصراع بی ربط را به هم بچسباند.از بازی خارج می شود.

4- بدیهی است که همه شعرها را هم باید ازحفظ بخوانید و مکث زیادی باعث سوختن بازیکن می شود.

5-  یکی از راه های برد رایج در بازی استفاده از بیت هایی است که  آخر آنها به حرف های سختی مثل «ز» ختم شود!