در سال 1291 شمسی به هزینه جعفر قلی خان بختیاری (سردار اسعد سوم)، در ضلع شمال غربی میدان توپخانه در کوچه باغ ایلخانی که بعد ها خیابان علاء الدوله نام گرفت یکی از زیباترین خانه‌های مسکونی ساخته شد. کوچه باغ ایلخانی با کف سنگ فرش و کناره‌های درخت کاری شده محل سکونت بسیاری از درباریان قاجار و سفرای خارجی بود.

بعد از تغییراتی که در اجرای طرح توسعه شهری مبتنی بر استقرار نظام مدنی که بین سال‌های 1299 تا 1320 شکل گرفت خیابان علاء الدوله به خیابان فردوسی نام گذاری شد. این بنا بسیار زیبا و دل انگیز و نموداری از ذوق و هنر معماری اواخر دوره قاجاریه است و در سال‌های اخیر توسط سازمان میراث فرهنگی کشور مرمت گردیده و به عنوان یک اثر ملی به ثبت رسیده است.

طی ساخت و سازهای که در سال 1307 در خیابان فردوسی انجام گرفت، بنای صندوق پس انداز ملی و دیگر بناهای ادارات مرکزی بانک ملی ساخته شد. بنای مذکور که در داخل مجموعه مذکور واقع شده بود توسط بانک ملی ایران خریداری و مورد استفاده‌های گوناگون قرار گرفت. از آن جمله است: دایره فلاحت و کشاورزی - باشگاه ورزشی، محل پذیرایی از میهمانان ، کتابخانه و ...  تا اینکه بانک ملی بر آن شد با به نمایش گذاشتن پیشکش‌ها و هدایای نفیسی که به مناسبت پنجاهمین سال تاسیس بانک ملی ایران در بیستم شهریور ماه 1357 از بانک‌های سراسر جهان به بانک ملی ایران فرستاده شده است، این بنا را به نام "موزه بانک ملی ایران" جاودانه سازد.

در سال‌های اخیر با توجه به جایگاه ویژه ساختمان صندوق پس انداز بانك ملی ایران در بین آثار ثبت شده میراث فرهنگی و با دیدگاه عمومی كردن بازدید از اشیا موزه بانك ملی ایران، مدیران بانك برآن شدند تا این ساختمان را كه خود یك اثر ملی است به موزه تبدیل كرده و اشیا گران قیمت و گنجینه‌های ارزشمند بانك را در آن برای عموم قابل بازدید كنند.

سرانجام با حمایت‌های بی دریغ هیات مدیره بانك ملی ایران در سال 1395 و عزم راسخ مدیرعامل وقت دكتر محمد رضا حسین زاده و تلاش‌های شبانه روزی كاركنان بخش‌های مختلف بانك اعم از پشتیبانی - ساختمان - حفاظت و حراست و روابط عمومی بانك ملی ایران به عنوان متولی اصلی موزه بانك، این مهم در تابستان 1396 به مرحله عملیاتی رسید تا از این پس برگی دیگر باشد از افتخارات ملی كشورمان و عظمت و پشتوانه بانك برآمده از دل مردم را به منصه ظهور رساند.