سطوح داخلی خانه‌ی پروفسور عدل با اندود گچ ساده، ولی در سقف از گچبری استفاده شده است. هم‌چنین در بخش شرقی بنا از کاشی‌های خشتی منقوش در ازاره دیوار استفاده شده است.

نماهای خارجی این خانه ترکیبی از آجر و گچ سفید و در قسمت رخ بام با گچبری تزیین شده است.

پروفسور یحیی عدل (زاده ۱۲۸۷ در تبریز - درگذشته ۱۳۸۱ در تهران) جراح ایرانی بود که وی را «پدر جراحی ایران» می‌نامند. وی تا زمان انقلاب در زمره‌ی پزشکان معتمد دربار به شمار می‌آمد.

وی سال‌ها بعد در نامه‌ای‌ چنین نوشت: «اینجانب پروفسور سید یحیی عدل با نزدیک به ۹۰ سال سن تقریبا ۶۰ سال خدمتگذار به عالم پزشکی به خصوص جراحی به بندگان حضرت احدیت در کشور اسلامی بوده‌ام ...»  این بخشی از نامه‌ای است که سال ۷۴ به دست مهندس مصطفی میرسلیم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت رسید. پروفسور عدل در این نامه از سوابق علمی خود هم‌چون تأسیس مکتب جراحی عدل، تربیت قریب به ۵۰۰ طبیب جراح و انجام بیش از ۶۰ هزار عمل جراحی اشاره کرده‌است. عدل در این نامه به خانه‌ی ابتدای کوچه سخنور به عنوان تنها دارایی خود که به صورت موروثی به وی رسیده، اشاره کرده و خریداری آن را به دولت پیشنهاد داده‌است. این چنین بود که منزل عدل خریداری و مرمت شد. این خانه مدتی دفتر تجمع مجمع تشخیص مصلحت نظام بود و پس از آن به فرهنگستان هنر واگذار شد. 

خانه‌ی پروفسور عدل در سال ۱۳۷۷ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۲۰۸۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.