موزهی تماشاگه پول
موزهی تماشاگه پول اولین و تخصصیترین موزه پول در کل کشور است که سال ۱۳۷۶ در ساختمان دفینه در خیابان میرداماد افتتاح شده است.
این موزه از سال ۱۳۸۵ به عنوان سومین موزه پر بازدید و مهم به مجموعهی فضای سبز و تفریحی پارک ارم منتقل شده است.
موزه پول اولین گنجینه تخصصی و دائمی سکه و اسکناس در ایران است که به تاریخ ۱۷ تیرماه ۱۳۷۶ به همت اداره کل موزههای بنیاد مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامی افتتاح شد. این مجموعه شامل ۱۴۰۰ سکه و ۷۵۰ قطعه اسکناس و تعداد تقریبی ۲۰۰ قطعه اشیای موزهای غیر از سکه و اسکناس است که در محوطهای به وسعت ۲۰۰۰ مترمربع به نمایش گذاشته شده است و ضمن ارائه بخش قابل توجهی از سکهها و اسکناسهای ایران، گوشههایی از تاریخ این سرزمین را نیز به نمایش میگذارد.
این مجموعهی تخصصی شامل 1400 سکه، 750 اسکناس و 200 اوراق بهادار دیگر است که در یک ساختمان با مساحت 700 مترمربع نگهداری میشوند و دارای بخشهای متعددی مانند بخش دوران قبل از پیدایش پول، بخشهای مربوط به تاریخ سکه و قسمتهای مربوط به تاریخ اسکناس است. در بخش سکه نخستین سکههای ایرانی از دورهی هخامنشی، سکههایی متعلق به امرای هخامنشی، سکههایی از سلوکیان، ساسانیان، اسکندر مقدونی و حتی سکههایی اسلامی از دورههای غزنویان، سلجوقیان و دیگر دورهها یافت میشود.
از اشیا منحصر به فردی که در این موزه وجود دارد سکهی لیدی یا لید است که مربوط به 514 سال قبل از میلاد است و میگویند اولین سکهی جهان است و در شرایط خاصی نگهداری میشود، اسکناسهایی به ارزش هزار تومان است که مربوط به دوران ناصرالدین شاه است و البته گفته میشود در آن زمان به دستور مقامات به عنوان پشتوانه در خزانه نگهداری شده است و در بازار وجود نداشتهاست بنابراین مردم آنها را ندیده بودند. (اولین اسکناس ایرانی “چاو” است که البته در این موزه وجود ندارد). حتی جالب است که ویترینهای هر بخش هم متناسب با همان دوران از تاریخ ساخته شده است که این احساس در شما ایجاد میشود که در تاریخ قدم میزنید.
در سال 1378 نیز یک بخش جدید به این مجموعه اضافه شد که شامل سکه و اسکناسهای ملل مختلف است و علاوه بر سکه و اسکناس آن کشورها پرچم و نقشهی آنها و اطلاعاتی در مورد ارزش پول و واحد پول آن کشورها نیز وجود دارد.
بازدید از این موزه بار دیگر سبب میشود تا ایرانیان به خود مباهات نمایند زیرا در زمانی که بسیاری از کشورها مبادلات اقتصادی خود را به سادهترین شکل ممکن انجام میدادند، در ایران و قلمروی پهناور آن، سکههای متعدد با نامهای گوناگون و ارزشهای متفاوت (طلا و نقره) ضرب میشد.