معماری موزه‌ی آبگینه و سفالینه‌های‌ ایران:

ساختمان موزه‌ی آبگينه به خودي خود مي‌تواند براي علاقه‌مندان ديدني باشد. این مجموعه تا سال 1330 خانه و محل کار قوام‌السلطنه بود و بعد از آن مدت هفت سال در اختیار سفارت مصر قرار گرفت. بعد از آن، به ترتیب سفارت افغانستان، بانک بازرگانی و در سال 1355 با همکاری مهندسان ایرانی و اتریشی تغییرات آن شروع شد. طرح‌های در و پنجره‌های نفیس که بسیار خوب نگهداری شده‌اند، یادآور معماری عصر سلجوقی است.

اين خانه اگرچه با تلفيقي از معماري ايراني و اروپايي ساخته و پله‌هاي آن به سبک روسي طراحي شده‌اند اما در جاي جاي آن، هنر استادکاران ايراني به چشم مي‌خورد. در منبت کاري‌هاي درها و پله‌ها، در گچ بري‌هاي سقف‌ها و ستون‌ها و آيينه کاري‌هايي که به اين خانه حال و هواي کاملا ايراني داده‌اند. پس از انقلاب در سال 1368 به آينه کاري‌هاي طبقه دوم بخش‌هايي اضافه شده که در آن‌ها مضامين مذهبي و انقلابي به چشم مي‌خورد.

از بارزترين ويژگي‌هاي طراحي داخلي موزه‌ی آبگينه بايد به طراحي منحصر به فرد ويترين‌ها و ايده‌هاي ابتکاري که هولاين، طراح اتریشی آن، در اين زمينه به کار گرفته اشاره کرد. ويترين‌هايي که گاه با الهام از ستون‌هاي تخت جمشيد، گاه با الهام از کاخ تچر داريوش هخامنشي و گاه با الهام از کعبه زرتشت در نقش رستم طراحي شده‌اند و در نوع خود بي نظير و منحصر به فرد هستند. تزیینات بنا شامل منبت کاری چهارچوب درها و پله‌ها است و آجر کاری نما که در 50 نوع است‌.

تاریخچه موزه‌ی آبگینه و سفالینه‌های‌ ایران:

قوام السلطنه، اواخر دوران قاجار و زماني که نخست وزير احمد شاه بود، دستور داد در يکي از بهترين نقاط تهران براي او خانه‌اي بسازند. احمد قوام، ملقب به قوام السلطنه از پرنفوذترين سياستمداران ايراني در دوران سلطنت قاجار و پهلوي بود.

قدیمی‌ترین شیشه‌های این موزه، لوله‌های شیشه‌ای به نام سیلندر شیشه است که از معبد چغازنبیل کشف شده و مربوط به هزاره‌ی دوم قبل از میلاد است. شیشه‌ها و سفال‌های طبقه اول نیز مربوط به دوره‌های پیش از تاریخ است که قدیمی‌ترین سفال دست‌ساز از دوران اشکانی بدست آمده است. تالار صدف به علت شباهت شکل آن به صدف نیمه باز به این نام خوانده می‌شود و شامل انواع سفال‌های قرن سوم و چهارم شهر نیشابور است.

تالار چهارم زرین نام دارد که به خاطر ظروف زرین‌فام که از دوران سلجوقی به جا مانده چنین نامی گرفته است و شامل ظروفی است که دور تا دور با خط نسخ و نستعلیق تزیین شده ‌است. هم‌چنین چهره‌های مغولی روی این ظروف خود نمایی می‌‌کنند که با توجه به شهر محل پیدایش، نقوش آن‌ها فرق می‌کند. تالار پنج که لاجورد نام دارد به خاطر لعاب‌های یک رنگ فیروزه به این نام خوانده می‌شود، و از قرن هفتم و هشتم  به جا مانده است.

با نزدیک شدن به دوران صفویه، اشیا مصرفی‌تر می‌شود. تزیینات این بخش شامل گلاب پاش و صراحی است. هم‌چنین میزی که از دوران قاجار به جا مانده با لعاب هفت رنگ و مزین به نقش چهره‌های شخصیت‌های شاهنامه است که نام هر شخص بالای چهره نوشته شده است.

بخش‌های موزه‌ی آبگینه و سفالینه‌های‌ ایران:

موزه شامل بخش‌های اداری (زیر زمین)، دبیرخانه و ریاست (طبقه بالا) است. کتاب‌خانه نیز، واقع در ضلع شمال غربی، شامل ۴۰۰۰ جلد کتاب فارسی و انگلیسی در زمینه‌های باستان شناسی، تاریخ و هنر است. در ضلع شمالی محوطه، بناهایی برای تکمیل مجموعه در دست احداث است که در طبقه اول کلاس‌های آموزشی و در طبقه دوم نمایشگاه موقت قرار دارد.