بوستان جمشیدیه
بوستان جمشیدیه مرتفعترین پارک تهران با فضای کوهستانی و مسیرهای سنگ فرش شده، دارای دریاچه، آبشار مجاور و نیز آبنماهای سنگی است.
این بوستان در میان دیوارههای سنگی کوه کلک چال، باغ دولو، خیابان جمشیدیه و جاده کلک چال قراردارد و فاصله آن از خیابان نیاوران ۱۸۰۰ متر است. از داخل این پارک میتوان به دامنههای کلک چال رفته و از این مسیر کوهپیمایی تا برج کلک چال ادامه مسیر داد.
این پارک دارای چهار در ورودی است.
اگرچه دیوار کوهستانی شمالیترین نقطه پایتخت، مثل سدی در برابر خروج آلودگی هوا از این شهر قد علم کرده و آسمان آن نقطه را به تیرگی کشانده، در عوض پارک جمشیدیه در خطی مجاور و موازی با همان کوهستان، مثل ریهای سبز عمل میکند. صدها درخت در این پارک از خانواده نارون، چنار، تبریزی و… این کارخانه اکسیژنسازی در شمال شهر را فعال کرده است.
در گذشته این بوستان به صورت باغی تحت مالکیت خصوصی جمشید الدوله قرار داشت. وی ابتدا علاقهمند بود در این باغ خانه سالمندان احداث کند، اما بعدها مصمم گردید قسمت وسیعی از این باغ را در اختیار شهرداری برای احداث بوستان قرار دهد.
اطلاعات توصیفی
نوع طراحی: نامنظم (نظم طبیعی)
پوشش گیاه: اقاقیا، نارون، چنار، زبان گنجشک، افرای سیاه، بیدمجنون، سرو، بلوط، زردآلو، سیب، گلابی و گیلاس
امکانات بوستان: نمازخانه، نگارستان جمشیدیه، آمفی تئاتر، برکه، آلاچیق، قفس پرندگان، تندیسهای متعدد با مفاهیم طبیعی، فرهنگی و عرفانی، رستوران، آبنما و سرویس بهداشتی
از ویژگیهای منحصر به فرد این بوستان وجود کفپوشهای سنگی ناهمواری است که طبیعت بوستانهای جنگلی را تداعی مینماید.