وقتی بی بی آخرین منجوق را روی روسری لیلا بافت، لیلا بی بی را در آغوش گرفت و از او تشکرکرد. لیلا هر روز روسری زیبایش را می پوشید و در حیاط به درختهای گل کاغذی آب می داد. یک روز پرنده های زیادی بالای خانه آنها پرواز کردند و لیلا با تعجب دید که دو تا از آنها روی بام و درخت گل کاغذی نشستند. مادربزرگ به او گفت که آنها چلچله هستند و هر سال کوچ می کنند و می آیند و برای خود خانه درست می کنند. اما لیلا معنای این کلمات را سالها بعد فهمید، آنگاه که سرگردان و آواره از خانه و شهر خود گریخته و در شهرهای دیگر زندگی می کردند.