سعید از کتابخانه که بیرون آمد دوچرخه اش را ندید. رنگ از رویش پرید. مادرش به او گفته بود که با دوچرخه نرود، اما او گوش نکرده بود. دوچرخه ای که آن همه برایش درس خوانده و بیست گرفته بود و پدرش با پول چند ماه اضافه کاری برایش خریده بود اکنون همه شادی سعید را با خودش برده بود. هراسان به طرف مغازه های رو به روی کتابخانه رفت و از آنها سؤ‌ال کرد. اما هیچ کس به اطراف خود توجه ای نداشت. ناگهان فکری به ذهنش رسید و امیدی در دلش موج زد. بسرعت شروع به دویدن کرد و… .