مسافر خسته در گرمای سوزان خورشید کویر در ذهن خود دل به رؤیای برکه آبی زلال و سایه سار نخلی چند داده بود و به سوی مردابها روان بود و آنها را به قصد رسیدن به مدینه، یکی یکی پشت سر می گذاشت.
در حومه مدینه، چشمش به نخلستانی افتاد و جوی آبی. بدان سو رفت و در آن، باغبانی دید که با شکوهی معنوی در حال کارکردن در آنجا بود. باغبان او را به سفره خود مهمان کرد، اما مسافر گرسنه با دیدن نان بسیار خشک باغبان از او تشکر کرد و به سوی مدینه روان شد. در آنجا بود که … .