در سراسر کوهستان، هیچ گیاه سبزی دیده نمی‌شد. خارها ‏تنها مهمان سفره خاک بودند. «پرهام» به زمین و آسمان ‏می‌نگریست. فضایی رویایی شکل گرفته بود. گویی ‏کوهستان به آسمان پیوسته و آسمان دست بر دوش زمین ‏گذاشته بود. در این هنگام، پرهام خبر مهم و بزرگی را ‏از زبان آسمان شنید: «من، تو را پیشوای مردمان قرار ‏دادم.»‏
نویسنده کوشیده است تا با کلام زیبا و استدلال‌های ‏ساده گوشه‌هایی از زندگی پیامبران الهی و پیشوایان دین ‏اسلام را برای نوجوانان تصویر کند.‏