زاغی و زیرک مدتی به گفت و گو نشستند. خیلی فکر کردند، چه کنند چه نکنند، از چه راهی مار سیاه پر زور را از میان بردارند؛ آن هم همین امروز. ناگهان فکری به خاطر زیرک رسید، فکر عجیبی بود. راستی می‌شد از این راه کار مار را ساخت؟

زیرک نقشه‌ی خود را با زاغی درمیان گذاشت.

زاغی گفت: «زیرک، من را آرام کردی. اما تا کار دشمن تمام نشود، نگرانی من برطرف نمی‌شود. اگر بتوانم کار را همان طور که فکر کرده‌ای پیش ببرم، به آرزویم می‌رسم، اما می‌ترسم.»

زیرک خندید و گفت: «نه، نگران نباش. زود دست به کار شو؛ اما عجله هم نکن. مبادا اشتباه کنی. خدا یارت باشد.»

...