لیزی از وقتی مادرش مجدداً ازدواج کرده، تصمیم گرفته‌است دیگر حرف نزند؛ نه با رُزی و جِیک، نابرادری‌هایش، نه با سام، پدر جدید خانواده، و نه حتی با مادرش. نه فوتبال، نه پیتزا و نه حتی اتاق خواب تازه‌اش با پرده و روتختی بنفش و قرمز، هیچ‌کدام او را ترغیب به حرف‌زدن نمی‌کند. تا این‌که لیزی یکی از اعضای این خانواده را ملاقات می‌کند که به مراتب از خودش کله‌شق‌تر است. این عضو جدید، مادربزرگِ سام است...