کاربرد تلمیحات قرآنی در قصه های برخاسته از متون کهن
چكيده
تلميح از صنايع ادبي در حوزهي بديع معنوي است كه رهيافتي به درونمايه و ژرفساخت اثر دارد و سبب شناخت هويت سبكشناسانهي متن ميگردد؛ كه شاعر نگره خود را از طريق ساخت اشارهگونهي آن بيان ميكند. كلام عرفاني به سبب ماهيت تمثيلي، آمادگي بسياري در پذيرش تلميحات دارد و شاعر ايراني به سبب آشنايي با ادبيات عرب، به ويژه قرآن، آن را جزيي از كلام خود دانسته و در اثرش بهره گرفته است.
«منطقالطير»، عطار، اثري عرفاني با بسامد بالاي تلميحات قرآني ميباشد كه در آنها به اسطورهي آفرينش، خلقت آدم و زندگي پيامبران اشاره ميكند تا درونمايهي وحدت وجودي اثرش را نمايانده و به ثمر برساند.
مشخصات مقاله
سال انتشار
:
۱٣٨٧