انسان‌ها و به‌ویژه كودكان چنانچه به‌طور غيرمستقيم و با فضاسازي‌هاي معنوي و عرفاني بااخلاق پسنديده و نيكو آشنا شوند بهتر با مسئله ارتباط برقرار نموده و در روح و روان خود آن صفات نيكو را جاي مي‌دهند. لذا مي‌توان آموزه‌هاي ديني را در قالب قصه‌هاي رضوي براي كودكان در نظر گرفت.

هدف از اين پژوهش بررسي و تأثیر قصه‌گويي رضوي و مفاهيم آن بر ترويج انديشه و فرهنگ رضوي در كودكان هست. ازآنجاکه نقش اصلي كانون سوق دادن كودكان و نوجوانان به مكتب فكري و فرهنگي نشات گرفته از قرآن و اهل‌بیت (ع) هست. اين امر از طريق فعاليت‌هاي مختلف ازجمله قصه‌گويي مي‌تواند صورت پذيرد. براي بررسي اين تأثیر، «قصه‌گويي رضوي» را در مركز مدنظر قرار داده و پژوهشي را در اين زمينه آغاز نموديم. در اين رابطه از كتاب‌ها و مجلات و سايت‌هاي اينترنتي مرتبط با موضوع و اجراي فعاليت قصه‌گويي رضوي استفاده نموديم. از پرسشنامه و نظرات افراد صاحب‌نظر نيز استفاده نمودم.

پژوهش از نوع ميداني هست و مشاهده‌ي علاقه‌مندي اعضاي هر دو گروه به انديشه و فرهنگ رضوي را در نظر گرفتم. بنابراين يكي از ضرورت‌هاي اين پژوهش و مطالعات انجام‌شده در اين زمينه يافتن عوامل مؤثر بر فرهنگ و انديشه رضوي و زمينه‌هاي ايجاد انس و الفت كودكان با معارف رضوي از طريق قصه‌گويي است. مطالعات و بررسي‌هاي انجام‌شده به اين نتيجه رسيدند كه قصه‌گويي رضوي يكي از مهم‌ترين عوامل ايجاد انس و الفت كودكان بافرهنگ و انديشه رضوي هست. و اين حاكي از آن است كه قصه‌گويي رضوي بر ترويج فرهنگ رضوي مؤثر بوده و زمينه‌اي براي ايجاد انس و الفت اعضا بافرهنگ و انديشه رضوي شد.