و او چگونه است؟

شنيده‌ام كه در بهشت

شانه‌هاي باد

خسته از به دوش بردن شاخه‌هاي بيد نيست

در بهشت

قصه‌هاي باد

هاي و هوي تازه‌اي مي‌كند

بوي دشت‌هاي تا هميشه‌اش

توي خواب‌هاي رود، محو مي‌شوند

سبزه‌ها

گيسوان سرد را

به آسمان گره زدند

و آفتاب‌گردان‌هاي انتظار

غروب را به دست يادها سپرده‌اند

و گوش‌ماهيان كوچك درون آب

براي ساحل شني

ترانه‌اي جديد را سروده‌اند

و سنگ با

سكونت و سكوت و بي‌تحركي غريبه است

و سايه‌ها به جاي اين‌كه

روي خاك بشكنند،

كنارمان پياده راه مي‌روند

و شب به شب

پلنگ‌هاي خسته‌ي وجود هركسي

پر از ترنم حضور ماه مي‌شوند

و واژه‌ي مكرر سلام نيز

بوي تازه‌اي مي‌دهد

و هيچ‌كس

سيب را به خاطر طعم سيب بودنش، نمي‌خورد