ابتدا مکانی دورتر از بازی که افراد قبل از شروع بازی بین خود مشخص و تعیین می‌کنند.این مکان می‌تواند درخت، چوب یا سنگ بزرگی نزدیک زمین بازی باشد.( دالگه)

کلورونکی یکی از محبوبترین بازی‌های محلی است که تعداد بازیکنان آن بایستی حتما جفت باشند.مثلا دو دسته 4نفری یا 6 نفره که جمعا 8 یا ۱۲ نفر شوند. در گروه اول که هر نفر کلاهی بسر دارد (یا اگر کلاهی در دسترس نباشد با دستمال چهار گوشی که ۴ گوشه‌اش را گره زده‌اند و بر سر می‌گذارند کلاهی درست می‌کنند) افراد بشکل دایره‌وار روی زمین می‌نشینند.

تیم مقابل که ایستاده‌اند به دسته نشسته حمله می‌کنند تا کلاه آنها را بربایند و متقابلاً دسته نشسته نیز به حالت دفاعی در آمده و سعی می‌کنند با زدن قو (Qowo به معنی قوزک پا) از خود دفاع کنند.

اگر یکی از افراد تیم نشسته موفق شود با پا به یکی از افراد ایستاده بزند، دسته ایستاده بازی را باخته و بایستی بجای گروه نشسته روی زمین بنشینند.

در صورتی که یکی از افراد گروه ایستاده ، موفق به ربودن کلاه رقیب شود ،باید دوان دوان از میدان بازی دور ‌شود تا کلاه را به دالگه (مکانی دورتر از بازی که در بالا به آن اشاره شد برساند).اگر شخص رباینده کلاه موفق شود آن را به دالگه برساند، افراد تیم ایستاده بازی را برده‌اند و دوباره گروه نشسته روی زمین باقی خواهند ماند.اگر فردی که کلاهش را ربوده‌اند موفق شود کلاه خود را از رباینده پس بگیرد ،دو گروه جای خود را با یکدیگر عوض می‌کنند.

• نکته: تعداد بازیکن‌ها در گروه باید زوج باشد.
• در صورت در دسترس نبودن کلاه می‌توان از دستمال یا روسری کوچک که چهار سر آن گره خورده استفاده کرد.
• موقع ضربه‌زدن به پای حریف بهتر است این کار با دست انجام گیرد تا از آسیب رسیدن به بازیکن‌ها‌ی ایستاده جلو‌گیری شود.