او از همان کودکی به مطالعه علاقه داشت و خیلی زود شروع به نوشتن کرد. در ۹ سالگی مادرش را از دست داد و این فاجعه، امنیت و شادمانی دوران کودکی‌اش را نابود کرد و بعد از آن همراه تنها برادرش وارن به مدارس شبانه روزی فرستاده شد. در سال ۱۹۱۳ با کشف استعداد فوقالعاده‌اش، بورسی برای تحصیل درکالج مالورن  به او داده شد، اما آنجا را ترک کرد و بعد از آموزش نزد دوست پدرش، پروفسور کرک پاتریک «Kirk Patrick» توانست برای تحصیل در دانشگاه آکسفورد بورس بگیرد. جنگ جهانی اول در زمان تحصیل‌اش در دانشگاه رخ داد که او در آن جنگ زخمی شد. پس از اتمام جنگ، دانشگاهش را به پایان رساند و به تدریس در دانشگاه‌ها پرداخت. او در سال ۱۹۲۵ به سمت استادیاری دانشگاه ماگدالن «M-agdalen» منصوب شد. لوییس در دوران جنگ جهانی دوم به تدریس در آکسفورد مشغول بود و درسال ۱۹۵۴، کرسی استادی ادبیات انگلستان در قرون وسطی او سپرده شد.

او نویسنده، منتقد، پژوهشگر ادبیات و استاد دانشگاه بود و درحالی‌که اکثر کتاب‌هایش درباره‌ی الهیات، ادبیات قرون وسطایی و رنسانس است، شهرتش به دلیل نوشتن هفت کتاب برای نوجوانان به نام «وقایع نگاری نارنیا» است که در بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۶ به نگارش درآورد. این مجموعه شامل هفت کتاب مستقل است: شیر، کمد، جادوگر (۱۹۵۰)، شاهزاده کاسپین (۱۹۵۱)، کشتی سپیده‌پیما (۱۹۵۲)، صندلی نقره‌ای (۱۹۵۳)، اسب و آدمش (۱۹۵۴)، خواهرزاده‌ی جادوگر (۱۹۵۵) و آخرین نبرد ( ۱۹۵۶) است.