از مراسم ديگر منطقه‌ي زنجان مي‌توان به غوليباني (غول بياباني) اشاره كرد. غوليباني مراسمي بود با لحظاتي بسيار شاد و توأم با رقص و آوازي هيجان‌انگيز . اين مراسم از شروع تحويل سال تا غروب روز سيزده در محلات و باغات اطراف زنجان اجرا مي‌شده و روز سيزده نوروز به دليل حضور مردم در بيرون از منازل و در باغ‌هاي اطراف شهر اجرا مي‌شده‌است .

دسته‌ي غوليباني مركب از 3 تيپ مشخص بود كه هر كدام كار مستقلي انجام مي‌دادند :

غوليباني تيپي بوده با قامتي بلند و درشت استخوان ، لباسي از پوست بز سياه بر تن داشت و كلاهي تا پايين گردن روي سر مي‌كشيد. غوليباني داراي يك چشم در وسط پيشاني بود .

دوتيل‌چي (دهــل زن) لباسي قرمز داشت و كلاهي نخي يا نمدي و نوازنده‌ي دسته‌ي غوليباني بود.

دورچي (سيني گردان) دو كار مهم داشت هم پس از اتمام كار پول جمع مي‌كرد و هم كارهاي نمايشي و شعبده‌ بازي انجام مي‌داد .

اين سه تيپ‌هاي عمــده‌ي دسته‌ي غوليباني بودند. دستـه‌ي غوليباني به شدت از طرف بچه‌ها استقبال مي‌شد و شديداً دسته‌ي غوليباني را دوست داشتند .

دسته‌ي غوليباني به محض ورود به هر محله ، ابتدا آوازي شاد را مي‌خواندند تا اهالي جمع شوند و بعد غوليباني رقص تند و هيجان انگيزي را شروع مي‌كرد و بچه‌ها به همراه غوليباني دست مي‌زدند، پس از اتمام كار غوليباني دورچي به نمايش مي‌پرداخت .

غوليباني نمادي از نحسي و شومي و سياهي بود و به همين خاطر در پايان توسط بچه ها از شهر و روستا بيرون رانده مي‌شد و بدين ترتيب نحسي سيزده را پشت سر مي‌گذاشتند .

دسته‌ي غوليباني ابتدا شعر معروفي را كه اغلب بچه‌ها در منازل نيز آن را مي‌خواندند، با هم شروع مي‌كردند و بچه‌ها نيز آنها را همراهي مي‌كردند :

بو باغا بير قوش قوندي

بو گلدي قول باغلادي

بو كسدي بل باغلادي

بو پيشيريپ داغلادي

بو يدي تزه لندي

بو گلدي گوردي يوخدي

د دي منيم كي هاني؟

هامي بيردن قيشقيردي

غوليباني آپاردي

غوليباني آپاردي

توماني دوشوك آپاردي

پس از اتمام اين شعر كه توأم با رقص و آواز دسته‌جمعي كودكان بود ، دورچي جماعت را براي نمايش بهاري دعوت مي‌كند و غوليباني از اينكه جماعت به بهار و شعرهاي بهاري دعوت شده‌اند به شدت عصبي شده و با دورچي به نزاع مي‌پردازند .

نمونه شعر :

بيز ايسدريق بوردا ايون چيخارداق

گويدن گچن قوشلاري بيز گولدوراق

ياني بو كه بهار گليپ دور اياقا جهد ايله

ال اله وير قول قولا وير جهد ايله

غوليباني :

يالان دير اوشاغلار

بهار ندي ، جهد ايلمه ياني نمه

كورسي آلتينا گيرين ياتين

بوردا ندن يغيشميشيز

دوتيل چي چال ديم گرگ ني نماخ

غوليباني منم من – قار بورانا يارام من

گول چيچكدن بزارام- من بهاردان بزارام

آي اوشاغلار بهار ندي – جهد ايلمه ياني نمه

و بچه ها در جواب همه با هم مي‌خواندند :

لاله چيخيب داغلارا                                              جهنم اول غوليباني

بلبل اوخور آغاشدا                                              جهنم اول غوليباني

چيخ گيت بوردان غوليباني                                                جهنم اول غوليباني

غوليباني :

نه ديورسوز اوشاغلار                                         بهار گلمز بو اولكيه قار اريمز

بولاغ داشماز                                                      بلبل چمنده اوخوماز        

آي اوجا داغ – قارا بلوط هارداسان – گي پالتارين – قارا دونون – قارا چوخان – قارا شالين – يولا سووخ – ياقدير قاري – باغلا كولك ، بو يولاري

بچه‌ها :

جهنم اول غوليباني                                   چيخ گيت بوردان غوليباني

و با سنگ و كلوخ او را بيرون مي‌نمايند .

آنچه در فرهنگ عامه و گذشته ي اين سرزمين مشاهده مي شود در اصل دوري جستن از تاريكيها ، بد دليها و بديهاست.

نوع جغرافياي استان زنجان و شرايط آب و هوايي آن كه كوهستاني و سرد مي‌باشد و بعضاً حدود 8 ماه از سال را سرماي شديد احاطه مي‌كرده‌است، در مردمان گذشته فرهنگ‌هاي خاصي را بوجود آورده، مانند آنچه در متن آمده‌است.

 زمستان‌هاي سرد و بلند و اينكه تنها منبع درآمد مردم زمين و طبيعت بوده، زمستان‌ها دوره‌ي ركودي بوده طاقت فرسا كه با قطع راه‌هاي ارتباطي با محـيط اطراف، آمدن بهار زندگي دوباره‌اي بوده پس از يك سكوت سرد و سنگين كه موجد اين همه آئين‌هاي ماندگار با دست ساخته‌هاي معني‌دار شده‌است .