اعتقادات مردم آن زمان بر این اساس بوده که در مواقعی که باران بر مردم این دهکده نازل نمی‌شده مردم این شهر بر اساس اعتقادات مذهبی خود عروسکی دختر به نام ، چمچه گلین  و عروسک پسر به نام بایرام آماده می‌کردندو بعد از تزیین عروسک با استفاده از ملاقه و خرده ‌پارچه‌های رنگی و منجوق و پولک دکمه و کلاه نمدی و... به درب منازل می بردند و بعد از خواندن اشعاری، نذری جمع می‌کردند. دست آخر در یک مناسبت در میدان شهر و جایی که مکان عمومی بوده است بعد از دعا و عبادت با آش نذری و شعری طلب باران می‌کردند.