عروسک های بومی ایلامی پس از گذر از مرحله بازی و سرگرمی کودکانه  وارد عرصه ی نمایش شدند و این بار مخاطبین آن ها گروه های سنی مختلفی بودند که مشتاقانه به تماشای حرکات آنان می نشستند . ابعاد و اندازه ی عروسک ها  بین 50 تا 90 سانتی متر ساخته و توسط افرادی خاص به نمایش درآمدند .

به عروسک نمایشی « ذراتعلی» و به عروسک گردان «قراتعلی» می‌گفتند. مراسم نمایش عروسکی معمولاً در فصل‌های مناسب سال مثل بهار و تابستان در شب انجام می‌گرفت و اهالی در یک فضای باز به صورت دایره وار می‌نشستند و عروسک گردان که فردی معمولا میان سال بود و به دلیل داشتن مهارت های کلامی به آن « قراتعلی » می گفتند که در زبان محلی یعنی فردی که زیاد می‌داند و عروسک نیز در ابعاد بزرگ ساخته و معمولاً جنسیت مردانه داشت و به آن «ذراتعلی» می گفتند با حرکاتی شورانگیز عروسک را به حرکت درمی آورد .بیشتر  موضوعات آن  اجتماعی و طنز گونه پیرامون مسائل کشاورزی از جمله نزاع سر آبیاری مزرعه ، کاشت و برداشت محصول ، تعیین حریم مزارع و ... پایه و تم نمایش بود. عروسک‌گردان با یک دست عروسک میله ای « ذراتعلی » را می‌گرفت و به جای آن دیالوگ‌های فی‌البداهه با گویش‌های محلی را بیان می‌کرد و شبیه اجرای نمایش عروسکی بن‌راکو بود که عروسک و عروسک‌گردان هر دو بر روی صحنه حضور داشتند  .