دو عروسک‌های گلین بالا و اللی خورتدی از عروسک‌های سنتی منطقه‌ی مشگین بوده و دارای قدمتی چند صد ساله می‌باشند . گلین بالاهایی که در این منطقه ساخته می‌شده دست و دهان نداشتند ، که این مساله ریشه در فرهنگ گذشته‌ی اهالی داشته که پدر شوهر نباید صدای گلین (عروس) را بشنود و به اصطلاح محلی (دیل توتا) . به جلیقه‌ی گلین بالا و اللی خورتدی سنجاق قفلی جهت دفع شراجنه و آل آروادی (موجود افسانه‌ای) و نیز سنگ‌هایی همچون گَوَز منجوقی جهت رفع چشم زخم می‌بستند .