فصل زمستان آغاز شد،برف سپید بر روی درخت کاج لانه ی سار را برفی کرده بود. وقتش بود که در آستانه ی زمستان مهاجرت کند و زندگی خود را در هوای آفتابی بگذراند.هوای سرد مانع آن می شد که بلبل چهچهه بزند، لبخند بزند وپروانه ز دنیا پر بگشاید.او باید برای چند ماه با درخت کاجش خداحافظی کند.شیشه های خانه را سرما تار کرده بود.دیگر امیر با دوچرخه زیبایش بازی نکرد.سار سار خداحافظ تا سال دیگر،عید که شد با هم هستیم.شادمان باش .سار بهار که شد برگشت.لانه اش سالم سالم بود.و اما نامرتب، آن خانه خود را پاک کرد،همانند امیر که خانه تکانی می کرد.