جستجو
وقتی نمیتوانی....!
آرزوی عروسک
عروسك توي تاقچه به حياط نگاه ميكرد. دورتادور حياط از گل پُر شده بود. حوضي وسط آن بود. هوا لذتبخش بود و خورشيد نور ملايمي داشت و همينها بود كه اين روز را زيبا ميكرد. توي اتاق تاريك بود. فقط چند اشعة نور از لاي پردهها به درون نفوذ ميكرد. .......
عروسك توي تاقچه به حياط نگاه ميكرد. دورتادور حياط از گل پُر شده بود. حوضي وسط آن بود. هوا لذتبخش بود و خورشيد نور ملايمي داشت و همينها بود كه اين روز را زيبا ميكرد. توي اتاق تاريك بود. فقط چند اشعة نور از لاي پردهها به درون نفوذ ميكرد. عروسك هم از لاي پرده بيرون را ميديد. عروسك نگاهي به داخل اتاق انداخت و سپس به بيرون. ديد پرندگان مثل بچه ها روي سيمهاي برق تاب ميخورند و جيك جيك هايشان مثل هياهو و شادي آنها ميماند. روژين درِ حياط را باز كرد و شادمان به دنبال گنجشك توي حياط دويد و دور خود چرخيد و خنديد. باد، دامنِ قرمز كوتاهش را به بازي ميگرفت. روژين با صداي نه چندان بلندي گفت: «مادر... چه هواي خوبي!»
عروسك تمام مدت بيرون را تماشا ميكرد، ولي او نميتوانست نفس بكشد.
روژين و مادرش سرِ ميز صبحانه نشسته بودند. عروسك از سوراخ قفلِ در آنها را ميديد. روژين ماشين كوچكش را روي ميز جلو و عقب ميكرد. مادر صبحانه را جلويش گذاشت و او با اشتها شروع به خوردن كرد و تا موقع تمام كردن غذايش حرفي نزد. در آخر به مادر گفت: «صبحانة خوشمزهاي بود.» ولي عروسك نميتوانست غذا بخورد. روژين به سراغ تلويزيون رفت. برنامه كودك داشت تمام ميشد كه مجري گفت: «بچه ها برنامه تمام شد. ميتوانيد برويد با دوستانتان بازي كنيد.»
روژين تلويزيون را خاموش كرد و به طرف اتاق حركت كرد. عروسك رفت و توي تاقچه نشست. روژين عروسك را برداشت. عروسك فكر كرد: كاش ميتوانست با روژين بازي كند، ولي يادش آمد كه روژين دوست دارد موقع بازي حرف هم بزند، ولي عروسك حرف هم نميتوانست بزند.
روژين رو به عروسك گفت: «تو نه حرف ميزني، نه ميتواني با من بازي كني و نه ميتواني راه بروي. آخه تو ديگه چه موجودي هستي؟»
عروسك توي دلش گفت: «عروسكها اينطوري هستند ديگه.» ولي اي كاش اينطوري نبودند. روژين عروسك را پرت كرد گوشة اتـاق و عروسك دوبـاره توي دلش گفت: «من گريـه هم نميتوانـم بكنم.»
عاطفه قواميفرد/گروه سنی ج
کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان
