«كجا؟»

«همونجايي كه بايد بروي، جهنم! عجله كن.»

«چشم، ميرم، هٌلم نده.»

چشمم به در بهشت افتاد. او از بهشت برايم شكلك در آورد. دست‌هايش را در فاصلة بيني‌اش به حركت درآورد. مثل اين بود كه از ته دل خوشحال است.

«كه اينطور، خوش باش.»

دستم را از در جهنم رد كردم. آتش‌سياه دستم را سوزاند. مأمور جهنم ابروهايش را بالا برد و به من نگاه كرد. با تمام زور آتش را به طرف او پرتاب كردم.

«حالت اومد سر جاش، واسه من شكلك درمياري!»

داخل جهنم رفتم. دلم خوش بود كه رويش را كم كرده‌ام.