او دختر كوچكي بود كه در سر انديشة پرواز داشت. مثل آن فرشتة خدا، مثل بابايش، مثل خيالش، مثل ذهنش،مثل اشك‌هايش. او دست‌هاي پدر را مي‌خواست. مي‌خواست با آن دست‌ها كه بزرگتر از دست كوچكش بود آسمان را بگيرد و ببوسد. اما... اما چقدر عجيب! آسمان او را ميان دستهاي خودش گرفت و بوسيد.